Eva van der Zand groeide op in het grensgebied tussen Nederland en Duitsland. Ze voelt zich aangetrokken tot de fragiliteit om haar heen, wat haar interesse in glas als materiaal heeft gewekt. Ze beschouwt de wereld met een fragiel perspectief, vergelijkbaar met velen. Haar fascinatie voor glas komt voort uit het idee dat het onze menselijke ogen helpt zowel in te zoomen (fotografie/microscooplenzen) als uit te zoomen (telescopen), maar het is tegelijkertijd kwetsbaar en breekbaar. Deze fragiliteit vormt de kern van haar kunst, waarin ze verhalen wil vertellen. Eva heeft een kleine grensgalerie geopend en haar installaties nodigen uit tot conversatie.

Met een achtergrond in sociale wetenschappen en internationale betrekkingen, onderzocht ze hoe verhalen onze identiteit vormen. Ze studeerde kunst en design, met een focus op glasblazen, en combineert haar werk met voedsel, kunst en wetenschap. Eva heeft een artistiek onderzoekscentrum genaamd "The Moraine" op de grens gevestigd, waar ze kunstenaars en ontwerpers uitnodigt voor residentieprogramma's. Haar kunstvormen omvatten audio, performances, korte films, gesproken woord poëzie en sculpturen. Ze werkt met diverse materialen en benadrukt de rol van adem in onze stem, geluid en bewegingen.